Marianne Vos

Vos groeide op in een sportieve familie in Babyloniënbroek. Haar broer Anton introduceerde haar in het wielrennen. Marianne begon met mountainbiken, maar al snel werd duidelijk dat ze talent had voor verschillende wielerdisciplines. Haar doorbraak kwam in 2004, toen ze als 17-jarige de wereldtitel bij de junioren op de weg won. Sindsdien is haar erelijst indrukwekkend gegroeid. Marianne heeft talloze wereldkampioenschappen gewonnen in het veldrijden en op de weg. Daarnaast won ze olympisch goud en diverse etappes in de Giro Rosa en de Tour de France voor vrouwen.

Jong talent versus ervaren rot

Van jong talent naar ervaren rot. Het biedt meteen een mooi dilemma, want wat ziet ze zelf als de mooiste periode? Marianne: “Als je jong bent, is alles wat je doet boven verwachting. Je bent nog onbevangen en er ligt wat minder druk op. Dat is dus een pluspunt. Tegelijkertijd is het heel mooi dat ik nu mijn ervaringen kan delen met jonge rensters. Bovendien leer ik nog elke dag! Er zijn zoveel ontwikkelingen in de sport. Denk aan nieuwe technieken, materialen, dataverzameling. Wat dat betreft blijf je dus eigenlijk jong. Elke periode heeft zijn voor- en nadelen.”

De vooruitgang in het vrouwenwielrennen is deels aan Vos te danken. Ze was en is zeer betrokken bij het promoten van het vrouwenwielrennen en zet zich in voor betere faciliteiten en gelijke kansen voor vrouwelijke wielrenners. Vaak heeft ze benadrukt hoe belangrijk het is om de sport voor de volgende generatie te verbeteren. Ze speelt een grote rol in die vooruitgang. Al zal ze dat niet zo snel van de daken schreeuwen. Dat blijkt ook als we vragen welke drie eigenschappen haar familie en vrienden toebedelen. “Ze zullen echt niet allemaal hetzelfde noemen, maar ik denk dat de woorden rustig en gedreven vaak terugkomen. En verder? Pfoe, ik zou het eigenlijk niet weten.” Marianne kijkt om naar haar partner die in de kamer is en die wel een toevoeging heeft. “Ah, ik hoor hier respectvol. Waarom? Ik denk omdat ik iedereen in zijn waarde probeer te laten en eerlijk zijn en beleefdheid belangrijk vind.”

Ook buiten het seizoen is Marianne – inderdaad – die rustige persoon. Er zijn geen uitspattingen of wilde avonturen. Je maakt haar gelukkig met rust, reinheid en rommelen rondom huis. “Je bent altijd op weg, dus soms wil je gewoon even niks. Ook op vakantie doe ik niet te veel. Een terrasje pakken en lekker buiten zijn.” Dat rommelen rondom huis blijkt een duidelijke verdeling te kennen. “Strijken, ramen lappen, dat doe ik zelden. Dat laat ik aan mijn partner (voormalig profrenster Moniek Tennigloo) over. Ik onderhoud onze fietsen en dat is op zich een prima verdeling.”

Training, ontspanning en balans 

Of je nou jong talent bent of ervaren renster, wat altijd hetzelfde blijft is het trainen en de vele trainingskampen. Ten tijde van dit interview is ze op hoogtestage in Andorra. Vanuit haar hotelkamer geeft ze antwoord op de vraag wat voor haar de ideale kamergenoot is: “Ik vind het fijn als diegene rustig is én ik hou niet van rommel, dus enigszins opgeruimd moet diegene wel zijn. Op dit moment is mijn partner mijn kamergenote, waardoor het soms een beetje als thuis voelt. Maar hoe dan ook, iemand moet gewoon zijn eigen gang gaan en niet de hele dag ‘aan’ staan.”

Ferry voor dat Brabantse dialect 

Het leven tijdens een trainingskamp is intensief en eentonig. Marianne vermaakt zich tussen de arbeid door meestal met lezen. Luchtige thrillers, zegt ze zelf. Ze pakt een boek van haar nachtkastje en houdt het voor de camera. “Ik heb deze (Tijgerlelie, Marion Pauw, red.) gekregen van een teamgenootje, maar ben nu nog bezig in een boek van Suzanne Vermeer. Ik lees liever geen zware kost waar ik me enorm op moet concentreren. Verder doe ik weinig, ik kijk bijvoorbeeld niet avondenlang naar series. We hebben wel een streaming abonnement en kijken heel soms een filmpje. Maar toevallig zeiden Moniek en ik gisteren tegen elkaar dat we echt een serie moeten gaan kijken! Heb jij nog een aanrader?”

Met de must-see tip Undercover/Ferry kunnen Marianne en Moniek nog wel even vooruit. Bovendien is het een goeie serie voor Vos’ partner, afkomstig uit Twente. Ze kan dan meteen een stukje Brabants dialect leren kennen. En da’s altijd hendig…